یکی از آن چیزهایی که معمولا در مباحث زناشویی فراموش می‌شود، مشکلات زناشویی معلولان و ناتوانان جسمی است؛ افرادی که به انواع مشکلات حسی و حرکتی و عصبی دچار شده‌اند یا به علت ابتلا به بیماری‌هایی مثل دیابت و عوارض عصبی ناشی از آن در برقراری ارتباط زناشویی ناتوانند. به نظر شما رابطه جنسی در معلولان به چه شکلی است؟ آیا معلولان در برقراری رابطه جنسی نیز نا توانند؟
اما به راستی سوال اصلی این است که آیا فرد معلول می تواند از رابطه جنسی لذت ببرد؟ اشخاص دارای معلولیت بارها ثابت کرده اند که آن ها هم به اندازه یک فرد سالم و بدون معلولیت دارای نیاز اولیه برای برقراری روابط صمیمانه هستند. با این حال چیزی که در میان مردم و فرهنگ عامه باب شده است باعث ایجاد فاصله و نوعی جدایی میان مردم عادی و معلولین از اجتماع شده است، که این مورد خود عامل بسیار بزرگی است که باعث می شود این افراد نتوانند به جامعه بپیوندند و رابطه خوبی با بقیه انسان ها برقرار کنند. به همین دلیل برقراری رابطه جنسی در معلولان هم کمی برایشان دشوار می باشد.
بر اساس یک تحقیق، بیش از 50٪ معلولان بزرگسال درگیر هیچ رابطه جنسی نبوده‌اند.درک نادرست جامعه از نحوه رابطه برقرار نمودن معلولین سبب ایجاد مشکلاتی برای این قشر شده است.ساز و کار رابطه جنسی ممکن است برای فرد معلول کمی دلهره‌آور به نظر آید. زمانی که صحبت بر سر معلولیت در رابطه جنسی است، رابطه برقرار کردن، به دست آوردن تجربه، مسائل پزشکی و ابزارهای کمکی از جمله مهم‌ترین عوامل تایین کننده برای یک رابطه مورد قبول به حساب می‌آیند.
آیا تا به حال شنیده اید که می گویند ارگاسم هر دردی را درمان میکند!؟ بله درست شنیده اید. برای معلولین رسیدن به ارگاسم در رابطه جنسی، صرف نظر از لذت دخول یا آمیزش نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. به طور مثال حساسیت نسبت به لمس شدن در بدن فرد مبتلا به ضایعه نخاعی و در اطراف ضایعه بیشتر است.. در تحقیقی که توسط بنیاد کریستوفر و دانا ریو انجام گرفت، 79٪ از مردان دچار ضایعه نخاعی ناقص و 28٪ از مردان دچار ضایعه نخاعی کامل، موفق شدند در رابطه شان به ارگاسم برسند.
آمیزش جنسی دهانی نیز یک جایگزین مناسب برای هنگامی است که امکان یا میل برای دخول وجود نداشته باشد؛ یادتان باشد رابطه جنسی فقط دخول نیست،حتی افراد غیر معلول نیز نباید خود را از لذت رابطه غیر دخولی محروم کنند. به خاطر داشته باشید با همسر خود درباره راه‌های لذت بردنی که مناطق تناسلی را شامل نمی‌شوند، صحبت کنید، احساسات جنسی و تمایلات جنسی خیلی فراتر از اندام‌های تناسلی هستند.
اما آیا به راستی مشکلات رابطه جنسی در معلولان بیشتر مربوط به آقایان می شود یا به خانم ها؟
معمولا بیشترین اختلال فعالیت زناشویی در افرادی رخ می‌دهد که دچار ضایعات نخاعی شده‌اند و معمولا مردان بیشتر از زنان به این نوع ضایعات دچار می‌شوند چون کارهای سخت و سنگین بیشتری انجام می‌دهند و بیشتر از زنان در معرض خطر قرار دارند و از طرفی یکی از مهم‌ترین علل این‌گونه ضایعات در مجروحان و جانبازان جنگ به وجود می‌آید که تقریبا همه آنان از مردان هستند.
از اهمیت مقاربت خارجی در میان معلولین هم قافل نشوید، همان طور که در بال اشاره کریدم آنها هم مانند انسان های سالم نیاز جنسی دارند. صداها، رایحه‌ها و صحنه‌های مختلف می‌تواند در فرد احساس لذت را به وجود آورند. بعنوان نمونه، شاید شما دوست داشته باشید انگورهایی را دانه کنید و در دهان همسر خود بگذارید. این راهکارهای جایگزین راه‌هایی برای رسیدن به لذت جنسی است که شامل تبادل مایعات بدن نمی‌شوند و به این اعمال اصطلاحاً مقاربت خارجی گفته می‌شود.
البته باید بدانید که درمان این اختلالات زناشویی مهم‌ترین بخش زندگی این افراد است. در درجه اول باید به وضعیت بهداشت جسم و روان این افراد توجه کرد چون به علت ناتوانی در حرکت، مشکل رعایت موارد بهداشت فردی وجود دارد. از طرفی به علتی که گفتم، مسایل روان باید در نظر گرفته شود تا انگیزه بیشتری در ارتباط زناشویی به وجود آید. این دو مورد خود نقش موثری را در رفع اختلالات زناشویی بازی می‌کنند.
قبل از دارو درمانی باید شیوه تخیل صحیح را به این بیماران یاد داد؛چون بخشی از یک فعالیت زناشویی، بخش تخیل است. پس از این مرحله می‌رسیم به مرحله تحریک. در مرحله تحریک در صورتی که ضایعه نخاعی، ناکامل باشد و بخشی از ارتباط عصبی باقی‌مانده باشد، داروهایی مانند سیلدنافیل و تادالافیل موثر است. برای کسانی که به قطع کامل نخاع دچار شده‌اند، می‌توان از وسایلی مانندپروتز یا دستگاه‌های مصنوعی و دستگاه‌های مکنده جریان خون آلت و در موارد قطع نخاع ناحیه خاجی، می‌توان از وسایل کاشتنی که تحریک الکتریکی ایجاد می‌کنند، بهره برد.
برای این افراد می‌توان از داروی اکسی‌بوتینین که محرک سیستم پاراسمپاتیک است و داروی سیلدنافیل و تادالافیل که باز‌کننده عروق خونی است و موجب پرخون شدن آلت و در نهایت سبب نعوظ می‌شود، استفاده کرد. همچنین برای این افراد آموزش تخیل و استفاده از وسایل کمکی برای بیمارانی با مشکلات شدیدتر نیز کاربرد دارد. رعایت بهداشت و از همه مهم‌تر، پرداختن به مشکلات روان این افراد باید در صدر همه برنامه‌ها قرار گیرد.
